Blogumla Konuşursam

Sana bakınca kendimi görüyorum.  İyi biri olma gayretinde ses veren , çığıran biri ? Yo çığıran değil,  kendi küçük dünyasında,  mütevazı bir edada dolanan , kimse okumasa da ( kardeşim hariç,  sağ olsun:) ) yazdıklarıyla kendi kendisini okumasına imkan sağlayan , ben kimim derdi olursa aha aç oku sen bunlarsın diyecek olan biri. Sen benim sesimsin az da olsa sesi , anlam arayışımın şarkılı,  sözlü görselisin.  Hocamın sözleri,  ailemin sevgisi , kendi iç alemimin tezahürüsün. Hiç izimizin kalmayacağı,  hem çok anlamlı hem çok anlamsız bu boş dünyanın içinde bana açılan bir evsin. Yazı odalarından oluşan bu evde çok az misafirimiz olması yanında  her zaman olduğu gibi yalnızız.  Ama unutma.  Doğrudan fani insanlarla paylaşılmasa da bu mecra , çok daha büyük ve tek olan bir okuyucumuz daha var ki O da Allahımız. Belki bir gün kardeşim ya da tanınmadık bir dost aracılığıyla bir mesaj bırakır kim bilir ?