Şükür

Giydiğin etek efil efil salınır tenine deyer. Rüzgar eser saçına savrulur , tatlı tatlı gözün kaşınır. Kaldırım sende kadifemsi yumuşak bir toprak hissiyle önünde taş yol olmaktan çıkar sevimli bir patika haline gelir. Ağaçlar sohbet ediyor gibidir dalları birbirine deyer , kuşlar tatlı bir olayın habercisi gibi cıvıldar, göküyüzü bu gördüğünün ötesi var diye mırıldar ... Allah'ı düşünüyorsan her şey bir anda canlanıverir. Böyle düşündürten Allah'a bin şükür zira O'nsuz asla bu hissiyata giremezdim.

Blog açarak Dünya da çok bilindik bir eylemi tekrar ederken aslında Allah'ınla senin aranda bir sır (artık değil ) meydana gelir zira artık Dünya'nın içinde sana özel bir yer açılmıştır : bir blog. Ve yazmanın hazzı , röportaj verir gibi fikir belirtmenin tatlılığını , Dünyada 5 kuruş ödemeden kendine ait bir ev inşa etmenin keyfini çıkarırsın. O ev de hocandan, hocalarından, Allahından bahsetmenin ; tek bildiğin ve aşina olduğun kendi iç aleminin yansımasını bazen keyif alarak bazen hayretle izlersin. Zira yazarken kendini okumaktasındır ve kendine tanık olursun.

Bebeklerde ki gülümseme ve masumiyetinden Allah'a gidersin ve yaratıcının muazzamlığına hayret edersin. Ve bunu görebilme , hissedebilme kabiliyetine müteşekkir kalırsın. Çünkü bilirsin ki bu görme ve tefekkür gücü de ancak ve ancak Allah'ın yardımıyla gerçekleşiyordur. O olmadan nefes alamaz , 1 saniye olsun hissedemezken O'nsuz neyi yapabilirsin ki ?! Hal böyle olunca her an secdedeymiş gibi bir şükür ve yokluğunu hissetme en azından bunu fark etme halini yaşarsın ki bu da çok çok değerlidir.

Kuşların sesi , rengi , keyfi ...Ağaçların dallarının sallanışı ve yaprakların aheste aheste yere düşüşü...  "O istemese bir yaprak bile düşmez" ifadesini düşünürsün ve nasıl da Allah'la her an temas içinde olduğunu... Sürekli bir muamele, bir görüşme ,bir bakışma hali... Allemlerin Rabbi bize tenezzül mü ediyordu , hem de  her an !  Uyanık kalmak çok değerli. Dünya işlerine dalıp gitmemek...Neden burdayım ? Ne için yaşıyorum ? Bu iki soruyu akıldan çıkarmak demek ölmek demek ,bir anlamda. Ve Allah'ın bize bunu unutturmaması , öğretmesi , her an hatırlatması , yoldan sapınca nizama sokması, bizi sevdiğini hemen her an vurgulaması, bizden hiç vazgeçmemesi...

Yaşadığım hayatın muazzam olduğunu düşündürtmesi , rüzgara , çiçeğe hayret ettirmesi, sahip olduklarımı yeterli ve hatta fazla buldurtması, artan kiloma ve olmayan elbiselerime rağmen kendimi güzel buldurtması, annemi babamı içime içime sokma isteğimin güzelliği, her şeyi O'nun yaptığını düşündürtmesi (Her yapılan şeyi Allah'tan bil. -Kenan Rifai-) kafam karıştığında dayandığım muazzam bir hocamın oluşu ve daha nice nice nice olan biten... Allah'ıma minnettarım vesselam !